قالّك «الشعب واعى»!

فى المرحلة الأولى من الانتخابات انبهر ناس كتير أوى ان المصريين واقفين طوابير عشان يدلوا بأصواتهم فى أول انتخابات «نزيهة» فى تاريخهم الحديث. وانا مش فاهم إيه المُبهر فى المسألة بصراحة، هو الطبيعى يعنى إن أى شعب فى الدنيا يبقى عنده لأول مرة من عقود، انتخابات برلمانه اللى حيسنّله القوانين اللى حتحكم حياته وتأثر على مستقبله، وبعدين الستات تقعد تقمّع بامية والرجالة يقعدوا عالقهوة يشيّشوا! أنا مش غرضى ابقى بايخ يعنى وأبوّظ الفرح، بس بأمانة مش فاهم إيه الإنجاز اللى يستحق الإعجاب! بالرغم من إنى قريت وسمعت كتير من أقوال أولئك الفرحين بها فرحة تناطح السحاب، ومنهم كمان ناس أثق فيهم وأحترمهم كثيرا.
ومن الإنبهار بإن الناس رايحين يختاروا نوّابهم، دخلنا على «الشعب المصرى واعى» و«عرس الديمقراطية» والكلام اللى مش لايق أبدا غير على الأهرام والأخبار والجمهورية فى الأيام الغبرة وياسلام لو كانت على لسان صفوت الشريف! لكن دول لما كانوا بيقولوا الحاجات دى كانوا عارفين إنّهم بيكذبوا، لكن دلوقتى الموضوع إختلف، بحس ان أغلب اللى بيقولوها بيبقوا فى حالة إنكار؛ عايزين (وخصوصا بعد الثورة) يحسوا إن شعبهم واعى وفاهم وعارف مصلحته وكل اللى كان مانعُه عن التقدّم، كان ذلك النظام اللى بيقولوا عليه بائد -ولو إنّه مش بائد ولا حاجة خالص بل هو لسه عايش فى أغلب أغلب المصريين اللى تأثروا بيه بل وكمان منهم من اشتركوا فى صناعته بأنفسهم.
معلش سامحونى أنا عارف إن الكلام ده حيضايق ناس كتير منّى وقد يصدمهم فيّ وكده، لكن أنا عوّدت نفسى إنى دايما أقول ما فى خاطرى، وبجد مش فاهم هُم بيتكلّموا عن مين اللى واعيين وعارفين مصلحتهم وفاهمين كل حاجة دول! إحنا؟ إحنا اللى بيقولوا عليهم دول؟ أمّال مين كل الناس اللى ماشيين فى الشوارع يغرّقوها زبالة؟ مين اللى أول ما يشوفوا يافطة ممنوع الدخول فى شارع يعتبروا دى دعوة لدخوله؟ مين اللى مصرّين على كل الغلط اللى بيعملوه دول؟
«الشعب المصرى واعى ومايتضحكش عليه» طب ممكن أسألكو سؤال؟ لو الشعب المصرى كده فعلا، ممكن أعرف مين بقى الشعوب التانية اللى بريالة؟ عايز أى حد من اللى بيقولوا على الشعب المصرى إنه على الأقل أوعى من العادى يقولّى هو شايف بقه إن مين هى الشعوب اللى بريالة. ماحدّش حيعرف طبعا يرد عالسؤال ده! ليه؟ علشان مافيش شعب بريالة وشعب واعي! أى مجتمع فى الدنيا فيه من هذا وذاك، ونسبة هؤلاء لهؤلاء هى اللى بتقاس كما أرى بقياس مدى تحضّر هؤلاء الواعيين؛ فيما يتعلّق بفهم الحقوق، بفهم الحريات، بتحمّلهم للمسؤولية، بمدى تفانيهم فى العمل وإخلاصهم فيه، بحرصهم على التعلّم، بطرق المعاملة فيما بينهم، بسلوكياتهم، بنضافتهم، بالتزامهم بالدور والطابور وقواعد المرور والقانون، وهكذا؛ حاجات من نفس الجنس ده هى اللى تقدر تعرف منها هو الشعب موضوع الحديث فعلا «واعى» ولّا مش واعى. مش كلام منطقى برضه، ولّا هى الحكاية بالكلام؟
فينا بمئات الألوف مصريين يبهروك بعلمهم وقدراتهم ومواهبهم، فينا بالملايين عندهم أمل، فينا بالملايين مؤمنين بالبلد دى ومصدّقين فيها، فينا بالملايين ناس حلوة، فينا بالملايين ولاد بلد من خير ما يمكن أن تجد على هذه الأرض، وبنات وستات فيهم جدعنة وخفة دم وطيبة وحلاوة روح مايتوصفوش؛ لكن دول كلّهم أحسن من فينا، مش كلّنا! واحنا ممكن «لو عايزين» نفضل نعيد الاسطوانة اللى قعدنا نغنّيها على نفسنا طول عمر الزمان، واللى كانت فى رأيى من أهم اللى وصّلنا لما نحن عليه. وممكن كمان «لو عايزين» نبص لنفسنا كويّس فى المراية، نتفرّج ونتأمل ونفهم، عشان دى الطريقة الوحيدة فى رأيى اننا نعرف نغيّر إتّجاهنا القديم ونمشى لقدام.
جزء من الشعب واعى وثائر ورافض الماضى وعايز المستقبل وعمل ثورة، طبعا. لكن أمّال مين اللى بيتفرّجوا على قنوات التليفزيون اللى بتدمّر خلايا المخ دى؟ مين اللى بيستسهلوا كل حاجة صعبة وبيهوّلوا كل حاجة هيّنة دول؟ مين اللى راحوا مدارس وحشة وجامعات مخيفة، وماقروش كتابين على بعض طول حياتهم دول؟
مين اللى كانوا (وما زالوا) بالملايين عمّالين بيقولوا للثورة «خلاص بقه خلّصونا، عايزين ناكل عيش»؟ مين اللى كانوا عايشين فى عصر مبارك بكل ما فيه وكانوا مبسوطين أوى كده؟ ومين اللى بيكرهوا كل حاجة فى مصر الجميلة وعايزين يحوّلوها لحاجة تانية عشان هُم فاهمين إن ده هو الصح الوحيد؟ ومين الملايين اللى بيدعموا فكرتهم؟ مين فى دول من الشعب الواعى؟ ليه ننكر إن فى ناس كتير أوى راحوا ينتخبوا عشان كانوا خايفين من الغرامة واحنا عارفين ان ده حصل؟ ليه بننكر ان فيه مئات ألوف أو ملايين راحوا لجنة الانتخاب وماعندهمش أى فكرة حيختاروا مين، واحنا عارفين ان ده حصل؟ علشان عايزين نصدّق إن الشعب المصرى كلّه واعى!؟
مصر حبيبتى انا كمان أحلى مكان فى الدنيا، مش عشان حلوة، عشان انا بحبّها؛ بحبّها «بالرغم من إنّى اعرفها كويّس» وبحب الجدعان والحِلوات من ولادها وبناتها، برضه عشان أعرفهم كويّس. اللى يهتم بإنّه يبقى واعى، وبيدوّر عشان يبقى واعى، اللى بيتعرّف على الآراء والطرق المختلفة ويفكّر فيها عشان يختار الأصلح، هو الواعى، حتّى لو كان مابيعرفش يفك الخط، الوعى مش مرتبط بالتعليم بس، لكن كمان مش مرتبط بالتمنّى.
للمرة الألف؛ لو ماعترفناش بمشاكلنا مش حنعرف نحلّها أبدا، ولو إلتزمنا الشوفينية وعبادة الذات مش حنعرف نفسنا أبدا.