إسكندرية ليه...؟

أصرخ..؟
أبكى..؟
لأ.. مش ها أصرخ
ولا يوم ها أبكى
ولا ها استسلم بين أحزانى
ولا يوم ها أضعف
ولا ها تردد
ولا ها أترنح لحظة مكانى
أصل رجايا بيغلب خوفى
جوّة الروح
مش زيف برانى
وسط الضيق ما بكونش لوحدى
روح الله فى الضيق يرعانى
وسلامُه على طول جوّايا
يحمى هدوء روحى وإيمانى
هو البلسم يشفى جراحى
وهو الفرح فى ليل أشجانى
الاستشهاد نور قناديله
ضيه بيجذبنا لأكاليله
وتاريخنا مسطور بعطوره
وقلوبنا إن غاب تنادى له
لا بنهجر أبداً أوطانّا
ولا ننسى لوطنّا ِجميله
وبلدنا راح تفخر بينا
دى دمانا فى حروبها قليلُه
بنمد إيدينا لأخواتنا
لو مظلوم.. لأخويا أشكى له
نبنى فى وحدتنا الوطنية
دا المصرى فى الحب سبيله
لا ها نترك حاجة تفرقنا
والتمييز نفضح أفاعيله
لا تعصب دينى وتطرف
ولا فكر بينشر أضاليله
ما ها نكسر أبداً وحدتنا
والإرهاب ما ها يشفى غليله
ولا ها نخاف
ولا نهرب أبداً
ولا يرهبنا فى يوم تهويله