حبل الخلاص

أمى يا ست الكل يا امايا قلبى اندَبَحْ .. و فقدتْ حبلْ السِّرْ سِر الوجود و الكيان اللى وهبتينى و قلبى تاهْ فى الحياهْ ما لاقاله حتى بَرْ حبلْ الأمان كان معاكى يا أمى يا غالية و كنت بتشعبط فى طرفه لما اتوه و اغرقْ
ينجدنى فى المحنة و يحمينى .. يزيح الشَرْ
حبل الخلاص اللى عمره ما انقطع خالصْ
غير فى الميلادْ.. و سابْ فى عروقى مليون جِدرْ
بيقولوا حزن الناس يدوم كام يوم ..
يدوم كام شهرْ
و انا حزنى واصلْ لنهاية العمر
عَمَّالْ بيحفر فى فؤادى حَفرْ
حزنى كَسَرْ قلبى .. كَسَرنى كَسْر
حسيتْ معاهْ و كأن عمرى دهرْ
حزنى بيرسم دمعة صاحية فى حنين عينى
لرؤيتك يا ملاكى الحارس الساكن فى قلب الطهرْ
ما عَدشْ ينفع إنى أرجع طفل
نايم فى حِجرك و هايمْ فى الخيال و السحرْ
و ارمى همومى فى دَفا حضنك و أشكيلك
و تغمرينى بحنانك اللى فاض ع البحرْ
عاجز يا قلمى تِشفى نار ألمى
غوصْ فى مِداد دَمِّى بِدالْ الحبرْ
نامى فى خلودكْ يا ضِيا عِينىِ
نامى يا صاحية فى دموع عينى
ذكراكى باقية ف قلبى تواسينى
باشِم ريحتك يا أمى ف كل شىء غالى
لِلىِ يِقَدَرْ و يفهم يعنى إيه غالى
باشِمَها فى ريحة القميص اللى اشتريتيهولى
و باشِمَها فى ريحة جنينتنا اللى زرعتيها
و حلِمتى ياما بشجرها لما يِطرحْ خيرْ
و باشِمَها فى ريحة بلاط بيتنا
اللى ارتوى بعرقك عشان يلمعْ
و ف سِبحِتكْ..
اللى ما زالتْ تِرددْ همسْ تسبيحِكْ
و شايلة عِطرْ كفوف من قلبِك اتوَّضِتْ
عُمْر الجمال اللى عَّدى كأنه أحلامنا
قطرُهْ السريع عَّدَى علينا و فاتْ
صوت الغنا مليان دموع و آهات
صوت الأمانى و الفرح أصبح سُكاتْ
طعم الحقيقة المُر فى حلوقنا
هو القَدَر.. اللى ما منه مناصْ !
نهر البراءة اللى سقانا كتير
جفِتْ ينابيعه و خِلِصْ ..
و خلاصْ ... !