الشاعر محمد الحمايل يكتب : ليلى قصه معرفتش أكتبها

هى ليه الحيره عندى مش شويه
فكرى تايه والمشاعر واللى فيا
شىء يا ليلى عمرى ما جربته ثانيه
القلم فى ايديا ياما بقلبى يكتب
ضحكة حلوه بين عينيه مش بتكدب
حتى لما الدمعه تبقى منى تايهه
بلقى القلم يكتب مشاعرى واللى بيا
واما احس بنبض شارد القى نفسى
جوه منه وقلبى شايف اللى فيا
يملا الكلام السطر وابقى فى كل ثانيه
كلمة فوق سطرين بتهدى الناس تحيه
ليه يا ليلى
المشاعر عندى ايه غيرها فيا
حزن قلبك وللا قلبى والاسيه
وللا حلم بعيد محال ينده عليا
فى الليالى او تشوفه فى يوم عينيه
فكرى قاللى استنى سيبنى كمان شويه
تهت منى ولسه معرفتش ايه هى
قلت هى تبقى ليلى قاللى ليله
سيبنى ليله وبعدها احكم على
سيبنى افكر اوعى تستعجل جوابى
وللا يعنى انت خدت ع الجراح ويا الاسيه
وهى ليلى
حته من ليلى الحزين فلقة قمر
ضى وردى ونجمة تضوى فى السهر
يمكن صحيح معرفتهاش ولا شوفتها
لكن دى سابت فيا ليه مليون اثر
بصيت لها فى الصوره قلت اتكلمى
اتبسمت بتدارى دمعه اتلألأت
جوه العيون بتخبى عنى كتير الم
ورميت دفاترى والورق
وحلفت ما اكتب على اللى حب وانجرح
هطوى اللى فيا وابعد بعيد
يمكن فى يوم تقابلنى ليلى فى الزمن
او حتى لو بعد الزمن
هى الحياه دايما كده
حبة سراب
لو حتى كان غالى التمن