خواطر

أنا بأكتب يا أمه وباتخيل إنى إنسان.. إنسان من حقه يتكلم ميكونش جبان.. ويعيش على راحته فى بلاده.. ويكون فرحان.. وبأحب الخير للناس علشان إنسان.. أنا بأكتب يا أمه وبتأمل فى وشوش الناس.. الحزن كاسيها ومش عارف أسعدها لناس.. ما أنا يا أمه أصْلِى زيهم مش دون الناس.. بأقف فى طابور العيش وأستنى الباص.. أنا نفسى يا أمه يا بلادى تشوفى الناس.. وتحسى بحاتم وبشوقى وبكل الناس.. الناس مظلومة على أرضك ومفيش إحساس.. أتكلم يا أمه ولا أسكت ما أنا زى الناس؟!