ما زندانيان سياسي تبعيدي در زندان اردبيل مطلع شديم که بيش از دو هفته است که زندانيان سياسي زندان گوهردشت با ضرب و شتم به سلولهاي انفرادي وسالن ده منتقل شدهاند، سالني که بيشتر از ۴۰دوربين ودستگاه شنود داشته وشرايط فوق امنيتي بر آن حاکم است وزندانيان بهطور مستمر زير ديد دوربينها قرار دارند. در اعتراض به اين جابهجايي ناگهاني ومشکوک؛ جمعي از برادران ما در سلولهاي انفرادي وسالن ده بيشتر از دو هفته است که در حال اعتصاب غذا؛ محروم ازملاقات وتماس هستند. ما زندانيان سياسي تبعيدي در اردبيل از زندانيان اعتصابي در زندان گوهردشت حمايت کرده واعلام ميکنيم:ما زندانيان جز خداوند کسي را نداريم وهيچ قدرتي بالاتر از اعتصابغذا براي دفاع در برابر حملات دشمن جلادي که اسيرش هستيم نداريم. هميشه اعتصابغذا جزو آخرين سپرهاي دفاعي ما از حملات سهمگين حاکمان ستمگري است که هيچگونه رحمي نسبت به پير وجوان؛ زن ومرد ايراني ندارند. ما بهعنوان زندانيان سياسي کاملًا درک ميکنيم که برادران زندانيمان در زندان (گوهردشت) تحت چه فشارهاي روحي؛ رواني وچه شکنجههايي دست به چنين اقدامي زده وتصميم گرفتهاند که لب به غذا نزنند. آيا تابهحال فکر کرده ايد که چه عاملي باعث ميشود شخصي براي مدتهاي طولاني با اختيار خود لب به غذا نزند؟ تحمل کردن ظلم وجنايت حاکمان سختتر از تحمل يک مرگ تدريجي است. چون ما زندانيان سياسي در ايران حاضريم با عزت بميريم ولي تن به ذلت ندهيم. ما از خواستههاي زندانيان اعتصابي آقايان ابوالقاسم فولادوند؛ سعيد ماسوري؛ رضا اکبري منفرد؛ حسن صادقي؛ جعفر اقدامي وشاهين ذوقي تبار وزندانيان اعتصابي در سالن ده زندان گوهردشت مبني بر بازگرداندن آنان به سالن ۱۲حمايت ميکنيم. در صورتي که زندانيان سياسي گوهردشت به خواسته خود مبني بر انتقال به سالن ۱۲سالن نرسند؛ ما نيز در حمايت از آنان بهطور جمعي دست به اعتصابغذا خواهيم زد. چرا که عقيده داريم اگر ظالمي به کسي ظلم کند ومظلوم نيز ظلم را بپذيرد وکاري نکند فرقي با ظالم ندارد. ما زندانيان سياسي فشارهاي زيادي را تجربه کردهايم. در سال ۱۳۹۱ قرعه به نام زندانيان سياسي بند پنج زاهدان افتاد. سال ۹۳ با حمله به زندانيان سياسي بند ۳۵۰اوين آنها را به زير فشار بردند. در سال ۹۳ زندانيان سياسي بند هفت زندان اردبيل مورد هجوم قرار گرفتند.