محمود فهمي : كانافاه

اللى نازله على خدودها الناعمه
فى اواخر نهار بعيد
هى نفس الدموع
اللى تايهه دلوقتى مابين التجاعيد
ونازله على شغل الكانافاه اللى فى ايدها
وبتحله
كل شىء نايم فى مكانه
قفص العصافير المتعلق فى البلكونه
وزقزقاتها
ونسها الوحيد
هما
والقطه البيضا اللى نطت من لوحه قديمه
شغلتها بايديها
وبتتنطط حواليها ع الكراسى
العتمه الخفيفه فى الطرقه
اللى بيكسرها الضوء
اللى داخل من شباك المطبخ
صوت الجاره اللى بتصرخ فى ولادها الاشقيا
كل يوم فى نفس الميعاد
وصوت خطوات تعبانه طالعه على السلم
كراسى قديمه قاعده بتتكلم مع بعضيها
بعد ماوقفت الساعه اللى ع الحيط
وهى نطت جوه البرواز الفاضى
وعلقت شريط اسود
وبتبتسم دلوقتى
جوه لوحه بيغزلها الغبار