لإمتى هنفضل كده؟!

الدنيا بقت صعبة قوى وكل واحد مشغول فى مشاكل وهموم بالكوم، وكل حاجة بقت صعبة ومفيش حاجة بقت بالساهل.. ولا شغل ولا أكل ولا لبس ولا عيشة محترمة كويسة، وبقى كل واحد عنده مشاكل كتير مش عارف يخلص منها ولا لاقى حد يشيل شوية من اللى فوق كتفه... ما هو كل واحد بقى فيه اللى مكفيه... مشاغل ومشاكل وهموم ومسئوليات وتعب.
بس المشكلة إننا فى وسط كل ده نسينا حاجات كتير قوى حلوة وبتخفف عننا.. نسينا أصحابنا وقرايبنا وأهلنا وكل الناس اللى ممكن بدقايق جميلة معاهم ننسى كل أحزاننا ونفضل نعيش سنين على ذكرياتنا الجميلة معاهم.. للأسف نسيناهم فى وسط مشاغلنا وبقى سهل علينا ننسى ونقسى ونبعد.. نسيب بلدنا وعيشتنا وكل اللى لينا بحثاً عن أحلام وهمية وأموال زائفة فانية.
وفى وسط كل المشاكل دى كل واحد نسى الإنسان الجميل اللى جواه اللى بيحب ومابينساش حد وبيساعد كل الناس.. الوقت سرقنا والدنيا خطفتنا ومش بتستنى حد.. وأصعب حاجة إن الواحد يقسى ويجرح أقرب الناس إليه بحجة التعب والكسل والمشاغل والمشاكل اللى مش بتخلص.
كمان بقى صعب إن الواحد مننا يقعد مع نفسه يسمعها ويواجهها.. مفيش وقت!! حاجات كتير نسيناها وتاهت وراحت مننا.. تاهت معانى كل حاجة حلوة وراح طعم كل حاجة جميلة كنا بنستمتع بيها.. بس لإمتى هنفضل كده؟!