شعر محمد عبد الجواد ساكتة ليه اتكلمى كتير عليا إنى أشوفك تبكى يوم وكتير كمان تتألمى كل اللى رايح فضايح كل الجروح نازفة يا هل ترى خانوكى كل الكدابين ولا إنت مش عارفة أنا هدنى طول السكات والصمت فى وجودك ممات وأزعل قوى لو تبكى عينك طب ساكتة ليه اتكلمى شدى حيلك .. قومى فوقى اتكلمى فوق الحيطان ارسمى بكرة أمل أخضر حلمى أكيد أكبر لو هى دى سكتك ها أمسح أنا دمعتك برموشى لما أكبر قتلوا ولادك على الحدود وانتى حابسة دمعتك سمنتى ليه كل الكلاب لما نهشوا جثتك حرقوا العلم كسروا القلم لكنى عارف أن من بعد الألم لازم هترجع ضحتك هتسمعيها للجيران وهترسميها على الحيطان ليه فاتحة ليه كل البيبان لكل خاين أو جبان يشرب كاسين من دم أخيار الجنود ويقولوا ليكى فى صحتك سرقوا النجوم من ليل سماكى خنقوا القمر.. باعوا النهار دبحوا نور الصبح فيكى سمموا الأمل الوليد با عوا أرضك خانوا عرضك تاجروا فى دم الشهيد طب ساكتة ليه اتكلمى قومى يلا وعلمى مدى إيدك سلمى ع المزارع فى المزارع ع اللى شغال فى المصانع ع اللى صاين للأمانة واللى شايف واللى سامع من جنودك ع اللى بانى صرح عالى فوق حدودك ع اللى باع العمر ليكى وباس خدودك ع اللى قال الروح تهون والدم يرخص ع اللى واقف بالسلاح يحمى حدودك هما دول خيرة جنودك اللى عاشوا واللى ماتوا عشان وجودك ساكتة ليه اتكلمى على صوتك .. قولى للى اتمنوا موتك مستحيل دا انتى للعالم دليل واللى يبعد غصب عنه لازم يرجع لك ذليل هاتى سيفى .. واجهى زيفك واقطعى لسان كل خاين اللى مخفى واللى باين ارفعى صوتك قوى واتكلمى دا إنتي ساكتة من زمان مش حرام تتألمى من شوية ناس حثالة أعلى واحد منهم مهما هيكبر ميسويش صندوق زبالة يلا قومى انسجى الفجر الجديد وارسمى الحلم الوليد لأجل تخضر الصحارى لأجل تفرح كل أم ابنها قدم حياته عشان حياتك مات شهيد نفسى أشوفك شدة حيلك .. صالبة طولك نفسى أشوفك .. رافعة راسك .. صاينة ناسك نفسى مرة تشربى كل اللى خانك مر كاسك قومى دافعى عن وجودك ساكتة ليه اتكلمى .. حرام علينا لو نسيبك تفضلى تتالمى..
